Verslag busreis 20-7-23 naar Strijen

Nadat de laatste passagiers in Baarn ingestapt waren was een welkom van onze “privé” chauffeur Rick. Ook een woord van welkom door Tilly. Om op tijd bij de koffie te zijn reden we over de snelweg en mooi op tijd waren we in Wagenberg bij restaurant “De Ruif”. De koffie met een behoorlijke punt gebak smaakte goed. In de zaal is een hoekje met sieraden, kaarten en vaasjes met bloemen van klei. Leuk om dit te bekijken (en evt. iets te kopen). Om 11 uur vertrek en reden we over de Moerdijkbrug en door de Kiltunnel bij Dordrecht. Voor deze tunnel moet normaal tol betaald worden maar in verband met de werkzaamheden aan de Haringvlietbrug is de tol tijdelijk geschrapt. Tegen half 12 waren we in Strijen en kwam onze gids in de bus voor een tocht langs de Watersnoodroute van 1953. Tijdens de ramp zijn in Strijen 44 personen verdronken en in de omgeving nog eens 24 personen. Ook vertelde de gids dat in 1759 bij een grote brand in Strijen veel houten huizen zijn vernield. Nu reden we over smalle wegen door diverse polders waar aan de ene kant de bodem bestaat uit veen- en zandgrond en aan de andere kant van de weg is de bodem zware zeeklei. De gids had ook grote foto’s die na de ramp in 1953 genomen zijn en werden doorgegeven. Dan zie je de grote verwoesting. Na de ramp kwamen Noorse en ook Zweedse houten woningen en tot vandaag de dag worden deze nog bewoond. Ook hier stoppen boeren met hun bedrijf en worden de boerderijen gebruikt als zorgboerderij of caravanstalling. Al met al een heel interessante rit en rond kwart voor 1 weer terug in Strijen. In een mooie zaal in het verenigingsgebouw was de lunch met kroket en zelfs bolussen. Daarna liepen we naar het museum “Het land van Strijen”. Hier was het vuur in de smidse al aan en de gids vertelde het één en ander over deze smederij, de expositieruimte en de stijlkamer. De smid gaf een demonstratie en daarna kon men in groepjes naar boven voor de expositie over o.a. ambtsketens of naar de stijlkamer. De gids bracht ons even later naar de Lambertuskerk en vertelde buiten over de beschadiging aan de kerk. In 1944 was het zuiden al bevrijd en waren er nog gevechten met de bezetter. Hiervan zijn nog 2 inslagen in de muur te zien. In de kerk vertelde een andere gids over de geschiedenis van deze kerk. Rond 1400 is het fundament gelegd voor een kapel en later is de kerk (meerdere keren) uitgebreid. Er is een grote bank te zien waar de schout, schepenen en nu de burgemeester kunnen zitten. In de 2^e wereldoorlog zijn de klokken door de bezetter uit de toren gehaald en moesten per schip verzonden worden. De schipper weigerde deze lading te vervoeren en een timmerman kreeg de opdracht dit te doen. Op het IJsselmeer is het schip met lading vergaan. Later zijn de klokken geborgen (waaronder ook een klok van de Oude Kerk in Soest). In de kerk zijn mooie gebrandschilderde ramen; Bijbelse voorstellingen, een herinneringsraam aan de watersnoodrampen van 1421 en 1953, de 2^e wereldoorlog en het ongeluk van Johan Willem Friso op het Hollands Diep in 1711. Dhr. de Graaf bespeelde het orgel. Daarna gingen we terug naar het verenigingsgebouw voor een drankje en rond kwart over 4 was het vertrek. Na een vlotte reis waren we tegen half 6 in Soest.

Weer een heel mooie dag waar we ook konden genieten van mooie wolkenluchten, bloeiende aardappelvelden en bermen met allerlei bloemen.